RTS.RS.Dragana Sotirovski
U selu Gornji Adrovac kod Aleksinca, na mestu pogibije ruskog pukovnika Nikolaja Nikolajeviča Rajevskog u srpsko-turskom ratu, nalazi se ruska crkva, koju turisti često obilaze. Malo je, međutim, poznato da telo Rajevskog – čiji je lik Tolstoj iskoristio za prototip grofa Vronskog u romanu „Ana Karenjina“ – počiva u Rusiji, a srce u okolini Aleksinca. Da li crkva može biti sačuvana od zaborava i propadanja proveravao je RTS.
U rusku crkvu u Gornjem Adrovcu su svi turisti dobrodošli. Obnovljena je pre decenije i po na inicijativu tadašnjeg ruskog ambasadora u Srbiji. Protojerej Miomir ovde je službovao 20 godina. Sada je u penziji.
„Crkva oslikava porodičnu crkvu Rajevskih sa njihovog imanja, samo što je mnogo manja, jednokupolna je i pripada kasnovizantijskom stilu“, kaže protojerej Miomir Jeftić.
Ruska crkva ili crkva ljubavi, kako je još u narodu poznata, podignuta je ovde u Gornjem Adrovcu 1903. godine. U to vreme sa imanja Rajevskih iz Rusije donete su i zasađene lipe koje cvetaju svakog juna, a koje su svojevrsni svedoci vremena.
Pukovnik Rajevski ratovao je u Srbiji sa 5.000 ruskih dobrovoljaca. Poginuo je 1876. godine nadomak sela u kome danas živi osamdesetak uglavnom starijih ljudi. Do crkve vode brojni putokazi, ali i dotrajao put.
„Ta saobraćajnica je duga 4,6 kilometara, a sama projektna cena je sto miliona dinara bez PDV-a“, navodi predsednik opštine Aleksinac Nenad Stanković.
Društvo srpsko-ruskog prijateljstva u Aleksincu planiralo je da u porti crkve postavi spomenik Vronskom i Ani Karenjinoj, ali kažu – para nema.
„Kada su Italijani mogli da od Romea i Julije, koji nisu ni postojali, naprave to što su napravili, da ceo svet ide tamo na poklonjenje, a mi imamo istinutu priču o ljubavi Vronskog i Ane Karenjine, ali to nikako ne možemo da iskoristimo da napravimo dobar turizam i da nam dolaze Rusi. Zamislite da dođe samo jedan odsto Rusa, to bi bio uspeh“, ističe Ljubomir Bucek, predsednik Društva „Rajevski-Vronski“ iz Aleksinca.
Oni koji ovde dođu u vreme praznika, priželjkuju konak kako bi, kažu, mogli da odmore, kupe suvenire i nauče nešto novo iz srpske istorije.
